De schrijver, een Dordtse schapenkop, is jarenlang te pas en te onpas bezig geweest met het schrijven van verhalen en gedichten. Om onder andere ergernis en verdriet, blijdschap en verwondering van zich af te schrijven, of gewoon omdat ie ‘t leuk vond. De meeste verdwenen in de bekende schoenendoos.

Na zijn pensionering werd het tijd om de doos weer te openen. Elk schrijfsel nam hij weer onder zijn loep. Waar nodig, werden teksten aangepast aan de geest en de normen en waarden van de huidig...