De jaren zestig waren een confronterende tijd voor veel schrijvers. Terwijl betogingen en sit-ins de straten kleurden in Nederland, Vlaanderen en daarbuiten, leken de aloude literaire middelen enkel afstand te creëren tussen auteur en wereld. Schrijvers wilden deelnemen en experimenteerden met manieren om tekstueel met de geobserveerde en gewenste veranderingen in de buitenwereld om te gaan. In Tegen het verzinnen bestudeert de auteur de ‘documentaire tendens’ die in die context opgang m...