In de geschiedschrijving van Amsterdam is tot nu toe weinig geschreven over de periode waarin de stad en haar bestuurders zich intensief met slavernij en slavenhandel hebben beziggehouden. Vanaf de oprichting van de West-Indische Compagnie in 1621 en de Sociëteit van Suriname in 1683 waren Amsterdamse bestuurders echter nauw betrokken bij de transatlantische slavenhandel. Zij waren weliswaar bestuurders op afstand maar profiteerden toch op verschillende manieren van deze handel in mensen. Ze...

Aan de hand van het verhaal van de slavin Seerie op plantage Sinabo beschrijft Leo Balai de omstandigheden van de slaven in de eerste helft van de 18e eeuw in Suriname. Hoe onmenselijk hard de slaven moesten werken, hoe ze werden gestraft en de rol van het Hof van Politie daarbij. Ook de positie van de meest gezaghebbende slaven, de zogenaamde basya’s (officieren) komt aan de orde. Al bij de inscheping vanuit Afrika met Nederlandse schepen werd hun persoonlijke geschiedenis uitgewist. Zij k...

Op 1 januari 1738 verging voor de monding van de Marowijnerivier in Suriname het slavenschip Leusden, eigendom van de West-Indische Compagnie (WIC), met aan boord 700 Afrikaanse gevangenen, op het moment van de ramp bevonden zich 680 gevangenen aan boord, waarvan er slechts 16 de ramp overleefden. Het schip, gebouwd in Amsterdam in 1719, heeft tot aan haar ondergang in 1738 tien slaventochten uitgevoerd. In totaal werden 6564 gevangenen in Afrika ingescheept, waarvan 4925 mensen de overtoc...

Tussen ruwweg 1450 en 1850 werden rond de 12, 5 miljoen inwoners van Afrika door Europeanen als handelswaar naar Noord- en Zuid-Amerika gebracht. Diegenen die de overtocht overleefden, wachtte doorgaans een onmenselijk bestaan in slavernij. Nederlandse schepen vervoerden ongeveer 600.000 slaven over de Atlantische Oceaan. De slavenhandel vormt een zwarte bladzijde in onze vaderlandse geschiedenis. Anderhalve eeuw na de wettelijke afschaffing van de slavernij in 1863 zijn de sporen ervan nog ...