In dit tweede deel van de trilogie 'Wat ons verplicht' staat de vraag naar menselijke kennis centraal. Wanneer kunnen we spreken van kennis? Wat kunnen we kennen? Hoe autonoom is ons denken? Hoe zeker zijn de inzichten die de wetenschappen ons aanreiken? Waaraan zijn wij voor ons weten verplicht?

Karl Verstrynge plaatst zich voor die vragen in de traditie van het existentiële denken. Existentiële filosofen hebben als geen ander vraagtekens geplaatst bij de macht en onmacht van de wetenschap...

Doorgaans situeert de mens de vrijheid in het hart van zijn conditie. Daarmee onderscheidt hij zich van het dier dat zich op onvrije wijze verhoudt tot de omgeving waarin het leeft. Maar is de vrijheid de alfa en omega van ons menselijk bestaan? Of zijn we, voordat we de vraag naar onszelf gesteld hebben, al getekend door een schatplichtigheid? Is er niet iets wat ons al heeft verplicht nog voor we een eerste woord spreken? En kunnen we ons van die verplichting ontdoen zonder ons van onszelf ...