Kunstonderwijs is sinds jaar en dag het lelijke eendje op school. Leerkrachten die er (tegen de stroom in) voor blijven vechten, worden veelal overstemd door holle slogans over de achteruitgang van ons onderwijs – lees: het economische rendement ervan. Voor leerlingen die niet artistiek aangelegd zijn, klinkt het, is kunsteducatie nutteloos tijdverlies. Nochtans onderschrijven experts het belang ervan voor de persoonlijkheidsontwikkeling van kinderen en jongeren.

In Mogen we nog verwonderd ...

Zien we wat we willen of verwachten te zien? Of is het simpelweg een kwestie van registreren hoe het licht door de dingen rondom ons gereflecteerd wordt? Wambacq ziet graten in beide theorieën en stelt een opvatting van de waarneming in de plaats die geïnspireerd is door de gestaltpsychologie en de fenomenologie. Deze opvatting laat haar toe om, zoals Rudolf Arnheim, een methode te ontwikkelen om beelden te lezen.

Dit boek situeert zich op de grens van filosofie, psychologie en kunsttheorie...