Een fel betoog voor een kritischer feminisme en tegen identiteitsdenken

‘Feminisme betekent voor mij niet dat vrouwen beter of anders zijn dan mannen, of per

definitie slachtoffer, of behept met moederlijkheid, zorgzaamheid en vredelievendheid.

Het betekent niet: wat vrouwen doen, is welgedaan. Het betekent dat ik de leefdomeinen

en kwaliteiten die aan de seksen worden toebedeeld, consequent opvat als historische,

politieke en culturele verschijnselen. “Echt mannelijke” en “echt vrouw...

Achtendertig was Jeanne Bieruma Oosting toen ze zichzelf in 1936 op een Parijse expositie

zelfbewust presenteerde als schilderes. Haar Zelfportret in werkkiel drukt triomf

uit. Ze had dan ook een lange strijd moeten leveren voor ze zich op deze manier durfde

uit te beelden. Volgens de conservatieve opvattingen van haar puissant rijke Friese

familie hadden meisjes maar één doel in het leven: trouwen en kinderen krijgen.

Werken was taboe.

Die strijd was niet voorbij toen Oosting zich eenmaal ...

Praten over de Tweede Wereldoorlog was in Nederland in de vijftiger jaren nog allesbehalve vanzelfsprekend. Het waren de jaren van hard werken en niet klagen. In de decennia erna onderging Nederland een mentale transformatie. De emotie emancipeerde; de zwijgcultuur en de flinkheidsmoraal uit de wederopbouwperiode veranderden in de praatcultuur van de jaren zeventig en tachtig, en vervolgens in de 'traumacultuur' van nu. Hoe is de verbreiding van het begrip 'trauma in zijn werk gegaan? Waardoo...

Jolande Withuis groeide op in een communistisch gezin met een moeder die keihard werkte, zowel binnen- als buitenshuis, die financieel onafhankelijk wilde zijn en die haar dochter en zoon gelijkwaardig wilde opvoeden.

Tegenwoordig kijken weinig mensen hier nog van op, maar in de jaren vijftig en zestig was Jenny van Ringen een uitzondering. Zij kwam klem te zitten tussen haar eigen professionele ambities en de toen dominante opvattingen over moeders en kinderen. De arbeidsverboden voor geh...

Van vrouwen in de Kamer of in het kabinet kijkt niemand meer op, maar toen in juni 2006 twee vrouwelijke fractievoorzitters een dito minister lieten struikelen, vulden zich de opiniepagina s met de vraag of dit nu bewees dat politiek vrouwen hard maakt, of dat dit onvrouwelijke vrouwen waren.

Onder de titel De vrouw als mens presenteert Jolande Withuis een radicaal voorstel om het feminisme nieuw leven in te blazen en dit soort borrelpraat voorgoed de kop in te drukken. Het boek biedt een sp...

De bekende schaakjournalist Berry Withuis (1920-2009) werd

grootgebracht in een gereformeerd gezin. Als twaalfjarige raakte

hij zijn geloof in God kwijt. Later werd hij communist en redacteur

van het dagblad De Waarheid. Zijn dochter Jolande (1949)

groeide op met haar vaders politieke overtuiging, maar ontwikkelde

zich als volwassene tot een vermaard critica van het communisme.

Die breuk met haar afkomst opende voor Withuis de

weg naar het schrijverschap en de wetenschap, maar leidde tegelijk...

Na de Tweede Wereldoorlog keerden circa 13.000 Nederlandse joden en verzetsmensen uit de kampen terug naar het vaderland. Landgenoten hadden meestal geen idee van de ervaringen die zij achter de rug hadden. Van oorlogstrauma’s had nog niemand gehoord. Wat zich in de kampen had afgespeeld beseften alleen medegevangenen ten volle. Maakte die gedeelde ervaring dat ze elkaar wilden blijven zien? Of konden ze elkaar juist nooit meer vertrouwen?

Oorlogsgeschiedenissen zijn heftige geschiedenissen...

Juliana (1909-2004) was een door velen geliefde vorstin; niettemin

weten we weinig van haar persoonlijk leven. Na een afgeschermde

jeugd in de benauwenis van het hof en na haar opbloei tijdens haar

verblijf in Canada gedurende de Tweede Wereldoorlog, waarbij ze

zich veel actiever inzette voor de geallieerde zaak dan veelal wordt

gedacht, begon Juliana in 1948 vol ambitie aan haar ‘zware maar

mooie’ taak. De competente prinses werd evenwel algauw geconfronteerd

met grote persoonlijke en po...