Toen Jessica op twaalfjarige leeftijd de diagnose ADhD kreeg, worstelde ze met hersenen die ze niet begreep. Ze verloor voortdurend dingen, kon niets afmaken en raakte steeds verder achterop, terwijl ze meer moeite deed dan iedereen om haar heen. Op haar 32ste – blut, gescheiden en weer thuis bij haar moeder – besloot ze haar ADhD-problemen eindelijk onder ogen te zien.

Ze zocht contact met experts, verdiepte zich in de literatuur en deelde alles op YouTube. De inzichten die ze opdeed, v...