Na een dik uur begon Ellen schokjes te maken met haar hoofd. Het leek steeds van haar schouders te rollen.

‘Valt je hoofd er steeds af?’ vroeg Anton.

‘Ja,’ zei ze lief en zacht, ‘zullen we zo even naar huis gaan om wat in slaap te vallen?’

‘Goed,’ Anton aaide haar over haar hoofd en grijnsde ‘het zit nog wel vast?’ waarop zij haar ogen sloot en gelukzalig zuchtte.

Ze liepen naar het huis van Pablo en Rosa. Er was zoals verwacht niemand thuis. Ze strompelden overdreven ...