Dit is het verhaal van Ismaîl Mamo. Hij ontvluchtte Koerdistan vanwege het oorlogsgeweld en zag onderweg waar mensen op hun best en op hun slechtst toe in staat zijn. Acht jaar geleden kwam hij aan in Ter Apel en besloot: ik ga de taal leren en iedereen vertellen waarom ik hier ben en waarom ik blijf.

We waren alleen mensen met een rugtas waar onze ziel in zat, met een koffer vol herinneringen, verleden, pijn en hoop.

Alles was onvoorspelbaar. Iedereen wilde zo snel mogelijk weg. Op zulke mo...