‘Voor het open raam van ons appartement op de achtste verdieping sta ik met jouw kleine lijfje dicht tegen me aangeklemd. Mijn hoofd is moegestreden. Al mijn creativiteit ten spijt kan ik geen oplossingen meer bedenken om uit deze situatie te komen. Ik doe een stap naar voren en voel spetters op mijn gezicht.’

Imke Heeren heeft genoeg van het gehaaste en drukke leven in Nederland en emigreert naar Ecuador. Daar wisselen prachtige, lastige, emotionele en soms gevaarlijke situaties elkaar a...