In Het huis van Argus schetst Huub Dijstelbloem de contouren van een politiek van de wakende blik. Volgens Dijstelbloem bevinden wij ons in de overgang van een vocale democratie naar een 'oculaire' democratie: waar eerst de stem (als vertolker van ideee¨n en projecten) centraal stond, is dat nu het oog (als toezichthouder op wat de overheid zoal doet). Deze zintuiglijke verandering gaat gepaard met een verandering in de gerichtheid van de politiek: waar eerst de toekomst centraal stond (hoe ...