Ik zie je nog. In de contouren van een vreemde in het park.

In het voorbijgaan op de markt. Je kruipt in mijn ooghoek,

sluipt door mijn brein en glijdt weg langs de lijnen naast mijn ogen.

Ik zie je in mijn handen en in de wolken, in mijn spiegel en

in mijn kind en vraag me af wanneer je bent begonnen te vertrekken. Of nee,

wanneer je begonnen bent met dóódgaan. Ik vraag me af:

wanneer ben je begonnen met doodgaan en hoe kan ik dat hebben gemist?

Na de plotselinge dood van haar moeder richt schrij...