In zijn korte leven werd Jack London (1876-1916) bekritiseerd, verheerlijkt en verafgood. Men noemde hem 'De Ruyard Kipling van de Klondike', een 'nieuwe Edgar Allan Poe', een 'vorstelijk ego', een 'pittoresk incident,' en oordeelde heel verschillend over hem, van 'voorbeeldig' tot 'niet de moeite van het uitgeven waard'. Volgens diverse biografen was hij een alcoholist, een socialist, en een vrijdenker, maar hij was in de eerste plaats een uitzonderlijk mens en een schrijver die schreef vanu...