Wie ambtenaar is, is politiek neutraal. Ambtenaren dragen geen politieke verantwoordelijkheid, en moeten zich dan ook niet bemoeien met de politieke gang van zaken. Sinds kort staat dit beginsel ter discussie. Zo spreken ambtenaren zich vaker publiekelijk uit over politieke kwesties en krijgen ze – met name sinds het toeslagenschandaal – zelf ook steeds

meer te maken met kritiek uit de samenleving.

In dit boek reflecteren bestuurders, filosofen en politieke denkers op deze ontwikkelingen....

Na de bevrijdende jaren zestig en zeventig hoeven we niet meer aan traditionele normen te voldoen. Emancipatie en democratisering zorgen ervoor dat we die normen steeds meer zelf mede kunnen bepalen. Die lust is thans echter in een last aan het veranderen, stelt filosoof Gijs van Oenen. Omdat we nu voor zo veel aspecten van het maatschappelijk en het persoonlijk leven medeverantwoordelijkheid moeten dragen, gaan we leiden aan emancipatoire moeheid. We krijgen genoeg van die last van de eigen ...

Naarmate er meer van de overheid wordt verwacht, kan zij rekenen op meer kritiek en juist minder begrip. Tegelijkertijd voelen burgers zich steeds minder begrepen door de overheid. Politiek wordt populistisch, bestuurders worden bedreigd, burgers worden boos. Achter dit dagelijks zichtbare onbegrip tussen overheid en burger blijkt het probleem van het staatsbegrip schuil te gaan.

In Onbegrepen overheid laat Gijs van Oenen zien dat staatsbegrip even noodzakelijk is als problematisch, even onv...

In de culture wars bestoken partijen elkaars culturele stellingen met claims en verwijten over identiteit, zelfbegrip en sociale tegenstellingen. Cultuurmarxisten, social justice warriors, alt‑righters, incels, populisten en woke activisten strijden in kwesties als Black Lives Matter en #MeToo over voorrechten en achterstelling – soms met ironie, soms verbitterd, maar altijd vanuit de vaste overtuiging van een gelijk dat is verbonden met de eigen identiteit. Juist in die stellige overtuig...