Het leek niet direct het meest voor de hand liggende beroep voor Freddy Scheltema, toen hij zich in de jaren tachtig in het Verenigingsgebouw in Veenhuizen meldde als aankomend gevangenbewaarder, samen met tweehonderd anderen. Het eerste wat hij hoorde was: 'Vijfenzeventig procent van wat hier zit heeft te lang haar' en dat gold ook voor hem. Maar hij sloeg zich door de opleiding heen en werd al op zijn eerste werkdag geconfronteerd met een gedetineerde die zijn onzichtbare diamanten kwijt wa...