De mens, hoe overtuigd ook van zijn objectiviteit, aanschouwt de wereld altijd door de eigen, gekleurde bril, en heeft van nature een diepgewortelde neiging tot categorisering. Bewust of onbewust, de hele dag door plaatsen we de mensen die we tegenkomen in hokjes. Ook Dilara Bilgiç is mens en betrapt zichzelf zo nu en dan op hokjesdenken. Tegelijkertijd wordt ze zelf geconfronteerd met allerlei labels en ondervindt aan den lijve hoe willekeurig het allemaal is: waar de één haar bestempelt ...