Wie geboren wordt met een open rugje (spina bifida) komt terecht in een wereld vol onzekerheden. In een medische wereld die weliswaar snel ontwikkelt en steeds meer kan. Maar niet zeker weet hoe de aandoening zich in de loop der jaren zal ontwikkelen. En in een dagelijkse wereld waar je ouders alles voor je willen doen om je te helpen, maar afhankelijk zijn van de ontwikkelingen van je lijf en de effecten van ingrepen. Zodra je zelf begint te denken ga je uit van wat je kan en heb je nog geen...

Zodra je zelf begint te denken ga je uit van wat je kan en heb je nog geen zicht op wat anderen kunnen en jij niet. Dat heeft Claudia op een positieve manier aangepakt. Zoals hoe je omgaat met een pandemie waarin niemand wist wat ze konden verwachten? Claudia dacht daar anders over, ze had de smaak te pakken en is in het geheim gaan schrijven. Je leest onder andere hoe ze nu tegen haar leven aankijkt en wat er allemaal gebeurd is.

Ik heb spina bifida. In drieëntwintig jaar heb ik afgerekend met de pijn, de vele operaties en controles. En de grote onzekerheid die dat opleverde. Hoe dat verliep en wat het voor ons betekende is te lezen in mijn eerste twee boeken.

In dit boek vertel ik over hoe mijn leven er toch wat anders uit is gaan zien als dat ik zou willen. Maar toch blijf ik positief en ga ik gewoon door met alle dingen die ik wel kan.