Rond 1950 woonden langs de hele rechteroever van de Saramaccarivier nog mensen van verschillende afkomst, die allemaal hun eigen religie en gewoonten hadden. Creolen, Hindostanen en Javanen vormden de meerderheid. Het middel van bestaan was rijstbouw.

Het gebied lag geïsoleerd. Er was geen elektriciteit en geen stromend water. De mensen waren op elkaar aangewezen en hadden een hechte band. Men schoot elkaar te hulp als dat nodig was, bijvoorbeeld als de rivierdijk het had begeven of als de ...