“Ik was net bij meneer Ubbens, een weduwnaar. Hij is sinds kort patiënt

bij ons. Bij de deur zei hij zomaar: ‘Dank voor de verzorging zuster, maar

wanneer krijg ik nu eens een echt gesprek?’

‘Oh?’

‘Weet je wat hij daarna deed? Hij aapte me na!’

Met een hoog stemmetje zegt ze: ‘Dag, meneer Ubbens, tot de volgende

keer maar weer’ en ‘zo, dat was het weer voor vandaag, het beste met u,

meneer Ubbens.’

Hij lachte erbij, maar ik vond het zó...! Ze draait met haar ogen.

Nora...