Vanaf mijn bed zie ik hoe ze druk met hem in de weer gaan. Ondanks het zuurstof- masker dat hij op zijn mondje gedrukt krijgt verandert hij van kleur. Was hij toen hij geboren werd nog mooi roze, nu ligt daar een klein grauw hoopje. Vechtend voor zijn leven. Bizar hoe je leven opeens van groot geluk naar pure angst kan gaan. De tijd gaat opeens zo langzaam. Verpleegkundigen rennen de kamer in en uit. Een kinderarts komt de kamer binnen hollen. Maar alles lijkt wel in slow-motion te gaan. Een ...