Het is de mensheid waarvan ik houd

en het is de mensheid die handige kleuters laat zwoegen

voor schoenen, gedragen door zwijnen.

De lach in de stad die ik niet kan negeren,

en de twijfel of je vader mijn moeder heeft verkracht.

Het is macaber met luguber en morbide moeten rijmen

terwijl ik liever dans in de nacht dan dat ik schrijf.

Het is niet wat ik als kleine had verwacht.

Dom kind dat ik was.

Het is naïef vertrouwen op een zekere onwetendheid,

in strijd met het brein wat maar pleit dat i...