Wat als ik besluit om niet te schrijven

over de grondstof

over oneindige grijstinten

over bouwmaterialen?

Wat als ik schrijf over wat het woord met me doet

over dromen

over ruimte innemen

over ruimte geven

over ruimte wegnemen.

Wat als ik het woord de toestemming geef

om onder mijn huid te kruipen

om mijn schoenen te vullen met lood

om me aan de grond te nagelen.

Om het als een grijs deken over me

te laten neerdalen

om een hoofdstuk in mijn leven af te sluiten.

Volgens mij ziet dat er dan...

‘Er is één boek waar dit boek heel dichtbij komt: De renner van Tim Krabbé. De boeken zijn niet hetzelfde, maar de kern van beide - 'dingen waar we aan denken als we aan fietsen denken' - komt overeen. De twee boeken vullen elkaar aan.’

- Feargal McKay op www.PodiumCafé.com

Beginnend met de vreugde om te leren fietsen als kind, vertelt ‘Ik en mijn fiets’ over de pijn van het klimmen, de angst om te vallen en alle andere universele momenten en gevoelens die fietsers zullen herkenn...

Beleef de prachtige natuur. Leef langzaam, want roeien gaat onmiskenbaar traag, vooral als het weer in een fjord omringd door hoge bergen voor uitdagingen zorgt.

Sigri Sandberg beleeft een rusteloze tijd. De onrust groeit met een dolende wereld en ziekte en dood in hechte kring. Ze verlangt naar rust en besluit in de oude houten boot van haar moeder over de Sognefjord te roeien, die met meer dan dertig kilometer ’s werelds langst bevaarbare fjord is. Ze begint in Eivindvik, waar ze als kind...

‘Henna: pakjes waarmee mijn moeder haar haar kleurde, maar ook en vooral de grondstof, want dat is het, waarmee voeten en handen worden beschermd ter afwending van het boze oog, henna, de grondstof waarmee het Marokkaanse modernisme in de schilderkunst werd ingeluid, in de schilderijen van kunstenaar en onderwijshervormer Farid

Belkahia (1934-2014)…’

In Henna reist Adbelkader Benali (in 1975 geboren in Ighazzazen, Marokko, opgegroeid in Rotterdam) terug naar Marokko en schetst hij midd...

Kun je ouder worden zonder je levensplezier te verliezen? Die vraag staat aan de basis van deze bundel met autobiografische verhalen en essays. In Hoe ouder hoe vrolijker schrijft dichter en meestervertaler Hans van Pinxteren (1943) over belangrijke gebeurtenissen, o.a. uit zijn kindertijd, over een hartstochtelijke liefde en de vele reizen die hij maakte. Daarnaast gaat hij in zijn essays diep in op het vertalen en de auteurs die hij vertaalde, zoals Montaigne, Flaubert en Rimbaud. Het titel...

In het titelverhaal Mevrouw Sourdis staat de losheid van het impressionisme tegenover de strenge regels van de Parijse Academie. Het verhaal zou daarom gezien kunnen worden als prelude op Het meesterwerk uit 1886 (verschenen bij Oevers, 2020).

Adèle, een jonge provinciaalse vrouw die graag ‘aquarelletjes’ maakt, besluit het fortuin dat haar vader haar naliet goed te gebruiken: ze vraagt de schilder Ferdinand Sourdis ten huwelijk. Ze verhuizen naar Parijs, waar Ferdinand zich volledig aan...

Een bevlogen verhaal over Jack Kerouacs zoektocht naar zijn Franse voorouders.

Hoewel hij is geboren en getogen in Massachusetts, was de familie van Jack Kerouac Frans-Canadees, een feit waar hij trots op was. Satori in Parijs, gepubliceerd in 1967, toen Kerouac op het hoogtepunt van zijn roem was, vertelt het verhaal van een tiendaags bezoek aan Parijs en Bretagne op zoek naar zijn voorouders.

Op deze hectische odyssee, gefascineerd door alles en iedereen die hij ontmoette, van een verbleek...

Overal is grijs, als je erop let. De kleur is alom vertegenwoordigd. Is het eigenlijk wel een kleur, of eerder de afwezigheid ervan?

Sterven, geboorte, liefde, crises, ouder worden – aan de hand van de verschillende tinten grijs schrijft Frank Heinen in 'Grijs' over enkele van de grote gebeurtenissen in zijn leven, met als rode draad het (naderende)

vaderschap. In korte scènes, met verwijzingen naar schrijvers en filmmakers die indruk op hem hebben gemaakt, probeert Heinen grip te krijge...

‘Paul Fournel, de auteur van het meesterlijke Anquetil alleen, is een ijzersterk en veelzijdig schrijver, zoals Wout Van Aert in juli.’

- L’Equipe

Het peloton is het huis van de renners. Ze verblijven er immers van ’s ochtens tot ’s avonds, ze werken in weer en wind, de godganse dag, voor zichzelf of voor hun werkgever, ze discussiëren, socializen, ze plassen er, en meer...

Er zijn net zoveel manieren om in dit huis te wonen als er wielrenners zijn. Sommigen rusten er, anderen verb...