De klimaatcrisis staat volop in de publieke belangstelling. Hoe erg is het? Kan er nog iets aan worden gedaan? Wie moet dat dan doen, en wie gaat dat betalen? Burgers, ondernemers, bestuurders, maar vooral jongeren, iedereen verzet zich en denkt dat het anders moet. Maar hoe? Als individu voelen we ons te beperkt en gebonden aan groepsbelangen. Er verandert weinig, terwijl alles op de schop moet.

Hierdoor schieten het debat, het beleid, de media en de stemmingen van mensen alle kanten op e...

In De overtocht beschrijft Berry Vorstenbosch zijn psychotische episodes als een reis naar een vreemd én gevaarlijk gebied. Het is een gebied waar grenzen kunnen verdwijnen en verschillen kunnen worden uitgewist: zoals het verschil tussen vermoeden en waarheid, kleine zorgen en grote paniek, verlangen en vervulling.Het is een hachelijke reis door een eenzaam landschap, al zijn er ook de nodige sporen van mystici, drugsgebruikers, kunstenaars, filosofen, en anderen voor wie de afstemming op h...

Op haar zestiende wist Brigitte Wielheesen al dat ze als correspondent in Israël wilde werken. Na een studie Journalistiek en Voorlichting in Tilburg en de kopstudie Internationale Betrekkingen aan de Universiteit van Amsterdam vertrok ze dan ook naar Israël. Toen ze in 1993 in Jeruzalem voor Conny Mus aan het werk ging, werd haar droom werkelijkheid. Een jaar later werd ze zelf correspondent voor WTN (WorldwideTelevisionNews). In 2000 keerde ze terug naar de polder. Israël was op afstand ...

De studententijd is zogenaamd de mooiste tijd van je leven.

Maar steeds meer studenten hebben het zwaar. Ze zijn over-

spannen, neerslachtig en eenzaam, hebben concentratie-

problemen en angstaanvallen. Universiteiten zien cursussen

‘Burn-outpreventie’ of ‘Lekker in je vel’ als de oplossing. Maar

ligt het wel aan de studenten zelf? Wat is de rol van hun om-

geving en de universiteit? En waarom gaan deze problemen

de hele samenleving aan?

In De mooiste tijd van je leven? biedt filo...

De samenleving krijgt steeds meer te maken met gevaarlijk geachte 'verwarde personen'. Is de samenleving nog wel veilig, zijn burgers terecht bezorgd?

Karlijn Roex, een jonge sociologe die zelf verward is genoemd, draait de vraag om. Zijn het niet juist de verwarde personen die zich steeds onveiliger voelen, door stigmatiserende krantenkoppen, dreigende opsluiting en de dwingende verwachting normaal te doen? Verraadt het debat over verwarde personen niet een weliswaar goedbedoelde, maar in f...