Toen de fiets eind 19de eeuw zijn doorbraak kende, werden er overal in Vlaanderen veloclubs opgericht. Men fietste op zondag van dorp naar dorp. Er gebeurden ongelukken en er werden nieuwe wetten uitgevaardigd. Zo moesten fietsers en automobilisten om het veilig te houden trompen – toeteren – aan de hoek van de straat. De veloclubs vonden er niets beter op dan een klaroenblazer voorop te laten rijden. Al snel werden dat er meerdere. Zo’n zestig veloclubs hadden een eigen trompetterkorps...

Als kind werd je geleerd om geen ruzie te maken. En toch deden we het allemaal. Waarom? Omdat ruziemaken een ‘natuurlijke’, gezonde en doeltreffende vorm van communiceren is die zorgt voor rust bij jezelf en rust binnen de groep waartoe je behoort.

In ‘Ruzie brengt rust’ legt Veerle Lisabeth je op een uiterst laagdrempelige manier uit waarom je af en toe nood hebt aan ruzie om je goed te voelen en om escalatie van conflicten thuis of op het werk te vermijden of te herstellen.

Mogen wij nog sterven? De vraag klinkt vreemd. Een antwoord blijkt complex en ingewikkeld. Aan het sterven kunnen we niet ontkomen. Hoe, wanneer en soms ook waarom, is ons onbekend. Is het dan niet zinvol om over dit stervensproces na te denken en aan onze naasten richting te geven over hoe te handelen als we het zelf niet meer kunnen beslissen? Dit boek beschrijft verschillende situaties die je kunnen overkomen en helpt zo stil te staan bij leven en sterven.