Tussen 1944 en 1950 werden 242 ter dood veroordeelde collaborateurs en oorlogsmisdadigers gefusilleerd in België, ongeveer evenveel in Nederlandstalig als in Franstalig België. Het is een breukmoment in de geschiedenis van de Belgische justitie. Behalve enkele militairen en vermoedelijke spionnen tijdens WO I hadden sinds 1863 terdoodveroordeelden altijd genade gekregen, na 1950 werd geen enkele doodstraf meer uitgevoerd. De terechtstellingen in de nasleep van WO II staan in het collectieve...