Het is warm. Overal zweet, een bonkende koppijn bovendien, maar ik hobbel verder, zo snel mogelijk, steek een zijstraat over, en zie uit mijn ooghoek een grijsmetalen gevaarte met een rotgang op me af komen. Een enorme dreun. Déjà vu. Gekraak. Maar harder. Veel harder. En niet alleen in m'n been. Pijn, veel pijn. Overal pijn. Teveel pijn. Einde van de pijn. De stilte is terug, nu voor altijd. Net als het personage in bovenstaand fragment is ieder individu onvermijdelijk onderweg naar eeuwig...

In de jaren ’20 en ’30 van de vorige eeuw groeit Greet op in de kalmte van het Nederlandse platteland. Door een stommiteit wordt ze op haar 23e door de Duitsers opgepakt. In de bedomptheid van een onmenselijk volle wagon ontmoet ze Sarah, een Jodin. In Kamp Ravensbrück geeft hun vriendschap haar de kracht en het vertrouwen om de lange, koude dagen door te komen en alle doodsangsten te doorstaan.

Hannelore, Aufseherin in Kamp Ravensbrück, vervult haar taken met Duitse trots. Toch begint ...