Overheid en samenleving houden elkaar in een noodlottige omhelzing. De overheid stimuleert individualisme en de individualistische samenleving veroorzaakt bureaucratie en beheerszucht van de overheid. Alexis de Tocqueville zag dat 150 jaar geleden als het voornaamste risico van democratie en noemde het ‘mild despotisme’: een geïndividualiseerde samenleving en een bureaucratische overheid die gezamenlijk de publieke zaak om zeep helpen. Aan de hand van het in Nederland onderbelichte werk va...

BLIJVEND ACTUEEL

Voor "Alledaags racisme" sprak Philomena Essed aan het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw met een twintigtal Surinaamse en Afro-Amerikaanse vrouwen over situaties op het werk, bij het zoeken naar woonruimte, tijdens het contact met buren of collega's, bij het winkelen, in de bus of in de tram. Als een van de eerste onderzoeksters probeerde zij een beeld te krijgen van de vooroordelen en het racisme dat deze vrouwen ondervonden in hun alledaagse omgang met witte Ned...

Franz Overbeck (1837-1905) was van 1870 tot 1897 professor in het Nieuwe Testament en de Oude Kerkgeschiedenis in Bazel. Zijn grotendeels onvoltooide en tot voor kort ongepubliceerde levenswerk was de compositie van een "profane kerkgeschiedenis" 'ohne Tendenz', zonder dogmatische vooroordelen.

De bekende theoloog Karl Barth schreef naar aanleiding van een in 1919 gepubliceerde bloemlezing uit Overbecks nalatenschap: 'Negenennegentig procent van ons predikanten zullen erdoor tot de ontdekking...

Hoe heeft het neoliberalisme zich in de Nederlandse politiek en haar politieke cultuur weten te vestigen? Wat als een ingrijpende verandering van het politieke landschap gezien moet worden, verhulde zich onder een sluier van pragmatisme die ook de hoofdrolspelers vaak het zicht ontnam.

In dit heldere boek trekt Wiek van Gemert deze sluier weg. Het boek bevat een beknopte inleiding op de ideologie van het neoliberalisme waarin ondermeer duidelijk wordt hoe deze volgens haar grondleggers Hayek ...

Tien jaar geleden werd de uitvoering van de WMO, de Jeugd- en de Participatiewet overgeheveld naar de gemeenten. ‘De grootste verbouwing van de verzorgingsstaat sinds het ontstaan ervan’. Vier ambities lagen ten grondslag aan deze grootscheepse verhuizing: integraal werken, nabijer zijn, meer ruimte voor zowel professionals als voor burgers.

Wat is er van deze ambities terecht gekomen? Hebben burgers die dat nodig hebben een betere ondersteuning gekregen? En zijn er ook nieuwe, onvoorzien...