Wat verstaat Barth onder het eeuwige leven? Het is moeilijk om daarvan een duidelijke indruk te krijgen. De reden is niet dat hij erkent dat we hiervan niets kunnen weten, en dat hij zich daarom bewust vaag en terughoudend hierover uit. In tegendeel, hij spreekt hierover met grote stelligheid, vooral over wat het 'eeuwige leven' niet inhoudt, maar de lezer heeft enige moeite om zich iets voor te stellen bij Barths gedachten over wat het leven bij God dan wel is. Weet hij het zelf niet? Verber...

Brunner kwam in de jaren twintig van de vorige eeuw als een theoloog naar voren, die niet tussen de partijen wilde staan, maar tot ergernis van velen ter linker- en rechterzijde de pretentie leek te hebben erboven te kunnen staan. Vrijzinnigen hadden dan ook het gevoel dat het hier om orthodoxie in een modern gewaad ging, en orthodoxen zagen hierin vaak orthodox pratende vrijzinnigheid. In ieder geval voelde men zich genoopt om hierop te reageren, vandaar dat Brunner tot het midden van de jar...

Het geschriftje De fide et symbolo van Augustinus is niet alleen een eerste aanzet tot het speculatieve denken van deze kerkvader, maar ook een weerspiegeling van die vorm van vroegchristelijk geloven en denken, die dominant zou worden in de geschiedenis. Meijering geeft een vertaling met aantekeningen en probeert verder te laten zien, hoe Augustinus heeft doorgewerkt in de traditie, met name in de reformatorische traditie. Hij geeft tenslotte bij ieder behandeld punt ook zijn eigen mening.

Eg...

Nadat Barth de vraag heeft besproken wie God is, stelt hij in het derde deel van zijn dogmatiek (II,1) de vraag aan de orde, wat God is. Dit is de leer van de eigenschappen van God. Barth kwalificeert God als de degene die in vrijheid liefheeft. Voor ons gevoel kunnen de begrippen vrijheid en liefde op gespannen voet met elkaar staan. Liefde kan verstikkend en vrijheid kan verkillend zijn, en een beetje van dit en een beetje van dat kan moeilijk te vinden en onbevredigend zijn. Bij God gaan d...

Een onderzoeker, die eerlijk te werk gaat, aldus Schweitzer, moet erkennen dat Jezus niet de prediker van een nieuwe zedelijkheid en niet die voorbeeldige mens was, die liberale theologen graag in hem wilden zien. Schweitzer wilde, zoals hij het zelf graag zei, Jezus aan zijn eigen tijd terug geven en hem niet - zo kunnen wij eraan toevoegen - voor zijn eigen karretje spannen. Als we Jezus aan zijn eigen tijd terug geven, dan ontdekken we ook hoe vreemd hij voor ons allen, die na de Verlichti...

een theoloog naar voren, die niet tussen de partijen wilde staan, maar tot ergernis van velen ter linker- en rechterzijde de pretentie leek te hebben erboven te kunnen staan.

Vrijzinnigen hadden dan ook het gevoel dat het hier om orthodoxie in een modern gewaad ging, en orthodoxen zagen hierin vaak orthodox pratende vrijzinnigheid. In ieder geval voelde men zich genoopt om hierop te reageren, vandaar dat Brunner tot het midden van de jaren zestig in theologisch Nederland een bekend iemand was,...

Ook uit Barths leer van de verzoening blijkt weer de grote consistentie waarmee hij zijn gedachten ontwikkelt. Die is de logische voortzetting van zijn eerder ontvouwde leerstellingen, vooral wat betreft het particularistische als wat betreft het universele karakter van Gods openbaring.

Een grondgedachte van zijn dogmatiek is dat God in zichzelf zo is als hij zich openbaart. Achter Gods handelen in de tijd en de geschiedenis schuilt niet een nog daarboven verheven wezen van God. Over God kunne...

Wie het omvangrijke geschrift van Hilarius van Poitiers (ong. 315-367) over de drie-eenheid leest, die fronst soms zijn wenkbrauwen bij de toon, die Hilarius in zijn bestrijding van ketters kan aanslaan, die glimlacht instemmend, als hij rake opmerkingen leest over hoe we onszelf kunnen overschatten, als we willen bepalen wat 'wel en niet kan', en die kan jaloers worden op iemand die door Gods waarheid is gegrepen en daarvan wil getuigen. Die waarheid stond in de vierde eeuw op het spel, en d...

een theoloog naar voren, die niet tussen de partijen wilde staan, maar tot ergernis van velen ter linker- en rechterzijde de pretentie leek te hebben erboven te kunnen staan.

Vrijzinnigen hadden dan ook het gevoel dat het hier om orthodoxie in een modern gewaad ging, en orthodoxen zagen hierin vaak orthodox pratende vrijzinnigheid. In ieder geval voelde men zich genoopt om hierop te reageren, vandaar dat Brunner tot het midden van de jaren zestig in theologisch Nederland een bekend iemand was,...