Erich Wichman (1890-1929) was eigenlijk teveel tegelijk: schilder, tekenaar, graficus, beeldhouwer en ontwerper, excentriekeling, antiparlementair dwarsligger, antiburgerlijk scribent, principieel alcoholist, medeoprichter van de Amsterdamse Rapaillepartij, kunstcriticus en tegen het eind van zijn leven ook nog fascist. In de enerverende periode tussen ca. 1912 en 1929 leerde hij veel kunstenaars en literatoren kennen, onder wie Theo van Doesburg, Wassili Kandinsky en Adriaan Roland Holst.

W...

J. Mendes da Costa (1863-1939) is de belangrijkste Nederlandse beeldhouwer rond 1900. Hij decoreerde de gebouwen van Berlage, De Bazel, Staal en Kropholler met beelden en reliëfs. Zijn kleine sculpturen zijn de mooiste die rond 1900 gemaakt zijn. Op het gebied van de kunstnijverheid is Mendes da Costa een vernieuwer: zijn werk in steengoed (grès cérame) is in originaliteit en vormgeving met geen andere kunstenaar te vergelijken, ook niet in het buitenland.

Dit boek geeft een overzicht van...

Geer Steyn (1945) neemt een opmerkelijke positie in de Nederlandse beeldhouwkunst in. Afkomstig uit de figuratieve traditie van de Amsterdamse Rijksakademie werd zijn artistieke pad nadien drastisch gewijzigd door zijn studie bij de beroemde abstracte beeldhouwer Fritz Wotruba in Wenen. Bijzonder aan het werk van Steyn is dat hij zijn sculpturale denken in series vastlegt: in steen of klei. In reeksen zich herhalende en zichzelf telkens vernieuwende vormen ontwikkelt het beeld zich tot de ess...

Yvonne Michiels vertelt in haar kunst persoonlijke verhalen over schoonheid, emoties en vergankelijkheid. Zij gebruikt daarbij actuele voorbeelden uit de moderne maatschappij.

Dit resulteert in esthetische, vernieuwende portretten die niet alleen fascineren, maar ook ontroeren.

Haar kunstwerken kenmerken zich door de moderne techniek die zij toepast. Het model dat vaak onverwachts op haar pad komt, wordt gefotografeerd in de studio. Vervolgens wordt de foto bewerkt met een enorme hoeveelhei...

Deze rijk geïllustreerde publicatie besteedt aandacht aan het fascinerende ‘papieren universum’ van Caroline Hofman (Aken, 1969). In haar driedimensionale composities van papier en karton beweegt Hofman zich op het breukvlak van herkenbaarheid en vervreemding. De onverwachte rijkdom van haar materiaal is steevast uitgangspunt en leidraad: hoe een vel papier de potentie van driedimensionaliteit in zich draagt en een warm, tactiel karakter kan bezitten.

Abstracte structuren, maar ook veren...

Geertje van de Kamp (1986) is gefascineerd door gevouwen papier: van muizentrappetjes tot origami. Toch komt er geen papier te pas in haar intrigerende kunstwerken, die bestaan uit twee (gedeeltelijk) beschilderde glasplaten. De schildering klapt als het ware over van de voorste op de achterste plaat; het vouwwerk wordt daarbij door je ogen en hersenen verricht. Met behulp van schaduwen, licht en reflecties laat Geertje zien hoe betrekkelijk het verschil is tussen ruimtelijkheid en platheid, ...